Kunstwerk verhalen

Dit is geen maquette van een fabriek.

Het resultaat van een spontane creatie.

Bij het creëren van dit kunstwerk heb ik objecten van verschillende vormen op een plaat gepositioneerd totdat er voor mij sprake van een balans was. Dat is natuurlijk heel betrekkelijk want iedereen kan dat anders zien.

Iedereen mag er in zien wat hij wil. Nu ik het kunstwerk af heb zie ik er een soort opslag voor vloeistoffen in die van hier uit via pijpleidingen worden getransporteerd. Vandaar de titel "Distribution".

Het doet mij ook denken aan de bekende damesschoenen met rode zolen en hakken van het merk Christian Louboutin (www.christianlouboutin.com).
Ik draag ze bijna elke dag!

Totdat het schilderij uiteindelijk af was heb ik twijfel en angst over het eindresultaat gehad. Ik vond het, eenmaal gemonteerd, iets te gecompliceerd wat de vormen betreft en heb het door de kleurkeuze en het toelaten van een grote hoeveelheid wit rustiger gemaakt.

Tijdens één van mijn laatste tentoonstellingen is dankzij de goede reacties van het publiek de twijfel bij mij volledig verdwenen. Misschien vindt u het vreemd maar af en toe moet je als de maker van je eigen werk er ook gewoon even aan wennen.

Ik weet zeker dat dit 3D-schilderij in veel interieurs goed zal passen en mocht u er twijfels bij hebben dan kom ik toch even langs om het bij u thuis te laten zien!

Voor mij ligt de schoonheid van dit kunstwerk in het subtiele kleuren- en lijnenspel, de schaduwen die het creëert en de optische effecten.

Als ik op een paar meter afstand recht voor dit 3-D schilderij sta dan wordt ik altijd getroffen door de puurheid en bedriegende eenvoud. Ik wil altijd de kleuren en lijnen volgen. Tijdens de creatie heb ik uit verschillende simulaties geleerd dat een kleine wijziging in de diverse kleurencombinaties tot een te snelle "lectuur" van het schilderij kan leiden waardoor het niet meer interpelleert.

Van dichtbij ontdek je dat sommige stokken "zweven" en dat het werk niet plat is.

De titel komt van het "4-étage" verkeersknooppunt Prins Clausplein bij Den Haag. Toen ik klein was was dit een vrij eenvoudige rotonde nu dus een fly-over.
Dit werk bevindt zich nu in een privé collectie.

Als kunstenaar moet je naar mijn mening altijd vooruit kijken en telkens op weg naar iets nieuws zijn. Gelukkig ontbreekt het niet aan ideeën, ze maken mij vaak vroeg wakker! Zo had ik laatst de ingeving om eens de verf (enigzins gecontroleerd) over een schilderij te laten uitlopen.

Hier ziet u "Geom Flecken" in wording. In het midden van het schilderij (rechtsboven op de foto) heb ik, iets verhoogd, een in vier hokjes verdeeld vierkant aangebracht. In elk vakje giet ik verf die door een gaatje op het ondergelegen vlak moet uitlopen. Uiteindelijk moeten er twee rose en twee witte vlekken komen.

Het realiseren van dit kunstwerk was technisch gezien niet zonder risico en het moest bovendien met een acceptabele marge binnen mijn abstract geometrische stijl blijven. Maar als je geen risico neemt het is leven voor mij te saai.

In 2013 toen ik mijn artistieke carrière begon wilde ik eigenlijk mobiles maken.

De onbetwiste meester op dit gebied is voor mij Alexander Calder, Amerikaans schilder en beeldhouwer overleden in 1976. Hoe meer ik er aan dacht des te meer kreeg ik angst om mobiles te maken. Ik wilde in ieder geval niet kopieëren. Als ik mobiles maak dan moeten het herkenbare BlonK mobiles worden en niets anders.

In afwachting van goede ideeën heb ik dit project in de ijskast gezet al liet het idee mij niet los. In januari 2015 is het er dan toch een beetje van gekomen met dit hangende kunstwerk, geen echte mobile is maar ik ga toch een beetje die kant op.

De titel is Hang Around. Het kan in een grote ruimte in huis of op kantoor aan het plafond worden gehangen om verschillende functies te scheiden (keuken/woonkamer, kantoor/vergaderruimte). De voor- en achterkant van het kunstwerk verschillen.

Dit vrij grote kunstwerk (35 x 140 cm) is het eerste schilderij uit een serie in het "landschapsformaat" dat u tot nu toe nog niet vaak van mij gezien heeft.

Van een afstand is niet altijd te zien dat de drie blauw-zwarte vierkanten van de achtergrond los staan. De linker en rechter vierkanten staan bovendien onder een hoek van ongeveer 5° naar boven of naar beneden gekanteld. Bij het bedenken van de titel moest ik denken aan een popsong van Huey Lewis and the News uit 1986 waarvan u hiernaast de videoclip aantreft. Het nummer gaat over wat in en uit de mode is en dat dat door de tijd kan veranderen zoals sommige hippies yuppies zijn geworden.

Laten we samenvatten: de vierkanten zijn deze week helemaal in en je moet er een paar in huis hebben!

De titel van dit 3D schilderij is in het Duits: "Kohlenheizung", kolenverwarming dus.

Het refereert aan de intense warmte die deze vorm van verwarming afgeeft. Ik kan het mij nog herinneren van vroeger toen wij thuis nog op kolen stookten.

Het schilderij heeft twee bijzonderheden. Ten eerste heb ik de zwarte verf (dat de kolen moet vertegenwoordigen) met het schildersmes opgebracht om meer dikte en onregelmatigheden te verkrijgen, een speciaal effect zou je kunnen zeggen. Ten tweede heb ik een mooi stuk rood leer met huidtekeningen gevonden en op een houten latje gelijmd. Dit vertegenwoordigt het vuur. Het latje is karmijnrood geschilderd zodat de overgang bijna niet te zien is (zie detailfoto).

Zin om de drukte van de stad achter u te laten? Dan is dit schilderij misschien wel iets voor u. Pure eenvoud. Ik kan hier niets meer aan toevoegen.

De eerste versie van dit werk (inmiddels verkocht) is kleiner, de zwarte lijnt steekt minder uit en heeft minder diepte. Het maakt deel uit van een serie waarin de lijn het thema is. Links zie ik een stad en een lange weg waarmee we dit menselijke mierennest, kunnen verlaten. Natuurlijk staat het u vrij om er heel iets anders in te zien.

Zo kwam er tijdens de kunstbeurs van Lyon in Frankrijk iemand op mijn stand die vond dat het hem aan de tekenfilmpjes La Linea van Osvaldo Cavandoli deed denken. Ik had hier zelf niet aan gedacht toen ik het kunstwerk maakte maar deze link bevalt mij eigenlijk wel. En dat is nu juist het leuke aan abstracte kunst. Bovendien is deze kunstvorm vaak tijdloos.

Deze site heb ik in 2013 zelf opgezet en ontworpen en ik hou 'm zelf up-to-date waardoor ik echt snel kan reageren. Alles ziet er natuurlijk niet altijd perfect uit maar ondanks mijn gemis aan ervaring in de reclamewereld ziet de site er denk ik toch redelijk uit. Ik doe het graag en het is verrijkend werk. Wat ik ook met plezier doe is het ontwerpen van logo's (het BlonK-logo en het logo van La GrAnge heb ik ook zelf ontworpen). En dit aspect brengt mij bij dit 3D schilderij.

Het is de vrucht van een spontane creatie. Zoals een schrijver zich over een leeg wit blad buigt en prachtige zinnen probeert te vinden schuif en plaats ik diverse vormen op een houten plaat totdat er een compositie naar voren komt. Bij dit werk had ik de indruk een logo gecreeërd te hebben en is dat dus de titel geworden.

Toen ik het schilderij voor het eerst tentoonstelde, dat was in Berlijn in september 2015, gebeurde er iets leuks. Iemand uit Nederland kwam spontaan naar mij toe om te vertellen dat het schilderij veel op het logo van zijn firma lijkt.

Het 3-D "schilderij" wat ik u hieronder laat zien refereert aan het frisse, verse groen tijdens het voorjaar.

Jong gras in de weilanden, het nog groene graan in de akkers en de net opengevouwen blaadjes aan de bomen.

Deze assemblage verbeeldt ook het typische Hollandse polderlandschap dat je altijd bij blijft ook als je al jaren zoals ik in het buitenland woont. Het altijd groene gras van de weilanden meestal door een sloot gescheiden. Zelfs in de Randstad tussen de grote steden bestaat het (nog).

Even terug in de tijd. In 2014 heb ik  "Stelt" gemaakt (60 x 50 x 3,5 cm) een compositie van dunne grenen latjes op beukenhouten blokjes. Deze latjes zijn wit geverfd en aan de achterkant geel waardoor er omheen een mysterieus auriol zichtbaar wordt. Hout is een materiaal dat werkt en de foto laat goed zien dat het heeft gewerkt! De latjes zijn een beetje verbogen en zorgen zo voor een onvoorspelbaar element in een strak geometrisch schilderij.

Twee jaar later, in 2016, kreeg ik de behoefte om weer wat verder te gaan met deze compositie met als resultaat een nieuw 3D-schilderij met de titel Stelt Orange.

Voor deze tweede versie heb ik besloten om verticaal en op een groter formaat (60 x 70 cm) te werken. Maar als iemand het werk horizontaal wil ophangen kan dat ook (is aan de achterkant al voorzien).

U kunt zien dat ik de verschillende elementen meer van de randen af op het werk heb geplaatst en dat de hoofdkleur oranje is geworden (op speciaal verzoek van het Koninklijk Huis) en dat geeft best wel "peps" aan dit kunstwerk. De latjes zijn ook wat breder en dikker geworden waardoor ik het onvoorspelbare kromtrekken van hout wat inpalm.

Beide versies hebben één ding gemeen, de aureolen rond de witte latjes. Deze keer zijn ze aan de achterkant oranje geverfd met dezelfde acrylverf als de oranje blokjes onder de latjes.Ik probeer dit effect zeer bescheiden toe te passen (het moet niet te nadrukelijk aanwezig zijn) en dus gebruik ik bewust geen flouriserende verf.

Mij deze uitleg wilde ik u laten zien hoe kunstwerken en kunstenaars evolueren. Voordat ik zelf als kunstenaar begon vond ik dit als kunstverzamelaar het meest interessante aspect wanneer je een kunstenaar op de voet volgt..

Dit driedimensionale schilderij met de titel "Strak" is best wel bijzonder. De gehele achtergrond is namelijk met paars leer bedekt, suede om precies te zijn dat wil zeggen de binnenkant, de nog ruwe kant van de huid.

Het is erg zacht en aangenaam om aan te raken. Telkens als je je vinger eroverheen laat glijden dan gaan de haartjes in een andere richting staan. Zo kun je iedere keer een ander aspect aan de achtergrond van het schilderij geven.

Bij de realisatie ben ik begonnen met het aanbrengen van het leer. Zo was dus in één keer het "decor" al opgebouwd. De overige elementen van het werk heb ik, en dat is een primeur voor mij, van te voren op de computer ontworpen. Mijn favoriete kleur is paars en eigenlijk heeft u dat tot nu toe niet echt in mijn kunstwerken kunnen ontdekken. Met een volgend nieuw en heel apart kunstwerk dat ik ook hier weer zal presenteren wordt de ommekeer nog meer bevestigd.

Volg het artistieke aventuur van uw kunstenaar op de voet en kom regelmatig kijken wat er gebeurt. Graag tot de volgende keer.

Dit pure en voor mij ook een chique schilderij verdient wel wat toelichting.

De drie witte horizontale stroken (van multiplex) zijn telkens op een andere afstand van de achtergrond af geplaatst. Ze zijn in de parelkleur beschilderd met een speciale iriserende verf. De drie verticale stroken hebben een witte onderlaag met daaroverheen een speciale licht blauwe interferende transparante verf. De achtergrond is geschilderd met titaanwit.

Zoals u ziet zijn de verschillen in kleur vrij minim en heel erg afhankelijk van de lichtinval en de hoek waaronder u het schilderij ziet en dat wilde ik ook. 

Het is bijna onmogelijk (voor mij in ieder geval) om een perfecte foto van dit schilderij te maken. Dit werk bevindt zich nu in een privé collectie.

Het is voor mij een grote uitdaging met zo weinig mogelijk vormen en kleuren iets moois te maken. Een kunstwerk dat puur en in evenwicht is. Je zou het met een Japanse tuin kunnen vergelijken.

En denk dat het met dit 3D schilderij getiteld "Zen" allemaal gelukt is. Dit werk is het vervolg van een veel kleiner schilderij (25 x 30 cm) met de titel "Warm Inside" dat ik in 2014 heb gemaakt. Dit schilderij is er één uit een serie van vier grote schilderijen (62 x 72 cm), gerealiseerd in januari 2015.  Het is ook het grootste formaat dat ik tot dan toe heb gemaakt. Voor het vervoer van mijn werken naar tentoonstellingen gebruik ik een Twingo (klein, praktisch, zuinig en betrouwbaar - 17 jaar oud en 240.000 km op de teller). Ik ben een beetje verliefd op dit autootje en zolang die het goed blijft doen stel ik de aankoop van een grotere auto mooi uit. Dus voorlopig kunnen de kunstwerken niet veel groter worden! Dit werk bevindt zich nu in een privé collectie.